Reis met de "Elbe"
deel 2: Met de "New Jersey" naar Vietnam

Op 20 januari vertrokken wij met de zuiger New Jersey aan de tros van Singapore naar Vietnam, waar we na een voorspoedige reis met rustig weer na vijf dagen aankwamen.

Boven: Vertrek met de New Jersey van de reede van Singapore
Onder: Met de New Jersey in volle zee

We gingen eerst met de zuiger naar de Vungtau bay, waar we bij aankomst in de Vietnamese wateren werden opgewacht door een Desroyer van de U.S. Navy welke ons naar de Vungtau baai loodste, we kregen geen loods aan boord maar moesten de jager gewoon volgen. In de Vungtau baai gingen we met de zuiger langszij voor anker omdat deze eerst bedrijfsklaar gemaakt moest worden voordat deze aan het werk kon op de Mekong rivier.

Bij het schemeren van de avond komt een U.S. Desroyer ons
tegemoet stomen om ons naar de Vung Tau baai te loodsen.

Boven: Een Liberty -, en onder de Elbe met de New Jersey langszij
voor anker in de Vungtau baai

Vungtau, gelegen op een schiereiland aan de monding van de Mekongrivier en de
Zuid Chinese zee, een belangrijke aanvoerhaven voor het Amerikaanse leger

De Vung Tau baai was voorzien van een noodkade waar Amerikaanse Liberty's materiaal voor het leger konden lossen, en was extra beveiligd door het amerikaanse leger en parouille-boten van de Marine. Daar kwamen we al spoedig achter, want s'morgens met 'pikheet' ( koffie-pauze ) werden we opgeschrikt door daverende knallen, en in no time stond de gehele bemanning aan dek, zelfs enkele in hun pendek, die te kooi lagen omdat ze wacht gelopen hadden. Buiten gekomen zagen wij een parouille-boot rondjes om ons heen varen en enkele marozen gooiden handgranaten in het water. Toen onze kapitein het scheepje praaide en vroeg waar ze mee bezig waren werd hem uitgelegd dat ze dit deden om eventuele kikvorsmannen van de Vietkong te weren. Deze plaatsten soms kleefbommen op schepen om de boel te saboteren.

Na vijf dagen was de New Jersey bedrijfsklaar en vertrokken we van de Vung Tau baai naar de Mekong rivier. Onderweg naar de mekong rivier kwamen een naamgenoot tegen van onze sleep, maar deze was wel heel wat indrukwekkender dan de zuiger, n.l. het   Amerikaanse slagschip New Jersey, de BB 62. Het was een indrukwekkend schouwspel om dit enorme schip met een waterverplaatsing van 45.000 ton op te zien stomen in volle zee. We hebben deze gigant ook nog in actie gezien, maar dat beschrijf ik later.

Het Slagschip New Jersey de BB 62 van de US Navy

Op de reede voor de Mekong rivier werd de zuiger overgenomen door een oude Filipijnse sleepboot, waarvan de bemanning met blote voeten op dek liep, ook liepen er twee zwarte varkentjes en een paar kippen aan dek, als levend proviand, en er was een hond aan boord, een mager scharminkel van onbekend ras, welke steeds de varkentjes probeerde te dekken, die dan luid krijsend van zich af beten, het waren trouwens venijnige beesten, want als ze de matrozen voor de voeten liepen schopten deze naar ze, en dan beten ze luid krijsend naar hun blote kakkies. Deze sleepboot bracht de zuiger naar binnen de rivier op, naar de locatie waar deze moest zuigen, wij gingen niet naar binnen, dat had Smit in het contract opgenomen, want landinwaards werd het wel riskant. Daar werden schepen vanaf de wal beschoten door de Vietkong, en op een Engelse tanker was er een kapitein geraakt op de brug van zijn schip, door een sluipschutter van de vietkong, en aan zijn verwonding overleden.
Wij kregen  in de Vietnamese-wateren dubbele gage omdat de cao dit voorschreef voor de bemanning van schepen in oorlogvoerende landen, maar wij bleven voor de kust of op de reede, en in de Vungtau baai, maar die werd zwaar bewaakt door het leger en daar lagen wij te ver uit de wal om beschoten te worden. Bij de oorlog in Vietnam werd er niet op zee gevochten. De zuiger New Jersey kreeg mariniers aan boord bij haar werk op de rivier als bescherming tegen Vietkong beschietingen vanaf de oevers.
Na het afleveren van de New Jersey gingen we  naar de Vungro baai om een bak met pijpleidingen op te halen voor de zuiger.

De bouw van een z.g. Delongpier in de vungro baai, de Elbe heeft ook nog van
deze pontons naar Vietnam versleept

Een patrouilleboot in de Vungro baai

Vertrek uit de Vungro baai.

Onderweg met de bak van de Vungro baai naar de Mekong Delta, vlak onder de kust varende , werden we gepaaid door een Amerikaans marine vaartuig, welke ons mededeelde dat we onze koers moesten wijzigen, omdat we anders in het schootsveld van het slagschip New Jersey zouden varen. Dit enorme schip werd op 7 december 1942 bij de Philadelvia Naval Shipyard te water gelaten als antwoordt op de enorme slagschepen van de Japanse marine, en op 30 juni in dienst gesteld.Met een lengte van ruim 300 meter, een breedte van 38 meter een diepgang van 10 meter en een 2.700 koppige bemanning  behoorde de New Jersey tot de grootste slagschepen ter wereld.  Hier voor de Vietnamese kust bestookte zij vijandelijke doelen vanuit zee. Met haar negen 16 inch kanons ( 40.64 cm ), 3 x 3,  kon zij doelen bereiken tot zo,n 35 km landinwaards. Aan de wal waren waarnemers die de posities van de vijandelijke doelen of stellingen doorgaven, en zo heeft het slagschip met haar enorme granaten hele vietkong dorpen en stellingen vernietigd. Het was een indrukwekkend gezicht om het slagschip haar kanons te zien afvuren, de enorme vuurflits uit de lopen, en dan wat later een dof gerommel diep landinwaards als de granaten insloegen.

Het slagschip New Jersey in actie voor de vietnamese kust.