Reis met de "Oostzee"

Half januari 1970 kreeg ik bericht dat ik me gereed moest houden om aan te monsteren op de "Oostzee" en op het eind van dezelfde maand vlogen we met een nieuwe bemanning naar Singapore, en na een vlucht van 14 uur landde wij op Paya Lebar Airport.

De nieuwe bemanning bestond uit: Kapitein: J. J. L. F. Bout, 1e strm. P. Sas, 2e strm. G. de Jong, matr. D. v.d. Oever, matr. P. Kap, matr. L. Poldervaart, matr.o.g., H. W. J. v.d. Bergh, kok J.T. v.d. Aar, radio off. D. v.d. Torre, radio off. R. Grootes, 1e wtk. W. Roodenburg, 2e wtk. J. C. Scherpenisse, 3e wtk. J. H. Heitling, olieman A. v.d. Heyden en jongen D. Pijl

Vliegveld Paya Lebar, Singapore

Bij aankomst op het vliegveld van Singapore was het weer even wennen, van het kille winterseHolland naar het warme Singapore. Singapore.
Singapore heeft een typisch tropisch klimaat. Het gehele jaar door is het heet en de luchtvochtigheid hoog (75%). De temperatuur komt zelf ’s nachts zelden onder de 20ºC en overdag is het meestal rond de 30ºC. 
Na het inklaren werden we ontvangen door onze scheepsagent en deze had al een bus geregeld die ons naar de Clifford pier bracht, vanwaar we met een sampan naar de "Oostzee" voeren die op de rede voor anker lag, onze toekomstige verblijfplaats, want we zouden voorlopig op station blijven in Singapore. Bij aankomst aan boord werden we ontvangen door een drukke, uitgelaten bemanning, immers de z.g. "Kanaalkoorts" had toegeslagen. Dit is een term uit het verleden, als een schip na een lange reis op de terugweg het Engels Kanaal naderde was de thuishaven bijna bereikt en was iedereen drukdoende met koffers pakken, de schone wal plunje klaarleggen en met zijn gedachten bij vrouw, kind of naaste familie, liefje of vrienden die hun binnenkort weerzouden verwelkomen na maanden geen kontakt met elkaar te hebben gehad. Immers, toen hadden wij geen mobiele teefoon of internet, maar af en toe een brief of ansichtkaartje, en bij uitzondering een telegrammetje, via de marconist die toen nog met zijn seinsleutel werkte. Na het overdragen van het schip vertrok de oude bemanning naar het Connelhouse , om de volgende dag naar huis te vliegen. Voor ons was een nieuwe reis begonnen, en nieuwe avonturen stonden ons weer te wachten.

Singapore, op de voorgrond de Raffles- en Collyer Quay, het grote gebouw rechts is het
general post office, Fullerton Building

Boven : Aankomst  bij de Cliffordpier op de Collyer Quay, die ten westen van de pier overgaat
in de Raffles Quay (foto onder), met links op de hoek het Asia Building en in het midden met
torentje het Ocean Building

Boven en onder: De "Oostzee" op de rede van Singapore

De "Oostzee" behoorde destijds tot één van de oudere sleepboten van Smit ( geb. jan. 1953 ) en was nog niet uitgerust met airconditioning, de "Clyde" (geb.1957) was de eerste sleepboot van Smit die voorzien was van deze luxe. Dus was het wel even aclimatiseren en afzien in het begin, want de blowertjes in de verblijven bliezen de buiten lucht van ± 32° naar binnen, dus kun je begrijpen dat het in het schip bloedheet was. Maar dat nam niet weg dat het vaak op de oudere schepen een gezellige boel was!
Ook was de netspanning aan boord nog gelijkstroom, wat menige radio en bandrecorder het leven kostte, want ook  was de jeugd van toen nogal opdringerig met hun muziek, dus keihard, zodat iedereen verplicht was hun muziek mee te luisteren. Na aankomst aan boord was het voor hun dan ook niet eerst koffers uitpakken en kooi opmaken, maar radio en bandrecorder installeren zodat ze zo spoedig mogelijk met hun muziekterreur konden aanvangen, Wel, God Bless het gelijkstroom systeem, want deze jongelingen waren hiermee vaak niet bekend, en staken bij aankomst aan boord zo snel mogelijk de stekkers van hun geluidsapperatuur in het stopkontakt, bliezen hiermee de boel op zodat de rest van de bemanning nog even rust had, tot deze jongelingen er achter kwamen dat Singapore een vrijhaven was, waar deze atributen spotgoedkoop waren, en  binnen een paar dagen trots aan boord kwamen met hun nieuwe aanwinst , en maakten deze keer gebruik van de omformer die op de gang geinstalleerd was, en vanwaar een wirwar stroomdraden naar de diverse hutten liep voor de aanvoer van gelijkstroom, waarna de herrie  begon en dikwijls de kreet "zet die pokkenherrie eens wat zachter!" door het schip te horen was.
Zoals ik al eerder had vermeld in vorige reisverslagen mochten we op stationsdienst beperkt stappen, en moest men om 24.00 uur weer aan boord zijn. Mochten we uitvaren voor een job, dan voer het schip weg met achterlating van deze personen, welke dan in het Connelhouse verbleven tot het schip weer terug kwam, de kosten waren dan vergoed door de rederij en tevens kreeg men dan ook hun deel van het eventueel gemaakte berginsloon ( Joppengeld). Als het schip echter na middernacht uitvoer en de stappers waren nog niet terug, dan waren de kosten voor jezelf en kreeg men geen joppengeld. Dan kon zo'n verblijf een dure grap worden als het schip wat langer weg bleef. De eigen sloep zorgde voor verbinding met de wal, tot s'avonds 20.00 uur, daarna kwam de sloep nog één keer om middernacht om de passagiers op te halen en verder maakten wij gebruik van één van de vele sampans bij de Cliffordpier, die als watertaxi fungeerde vanaf deze pier en de vele schepen die op de rede voor anker lagen.

De sloep komt terug van de wal, midden foto, 2e strm. de Jong en 2e wtk. Scherpenisse
moeten echter wel roeien, want de motor is er mee gestopt

Een leuke bijkomstigheid op de rede van Singapore waren de "melkmeisjes", die met hun bootjes de schepen die er voor anker lagen aandeden om hun koopwaar aan te bieden, n.l. melk, bier en frisdranken. Verwar deze meisjes niet met de bij iedere zeeman bekende "gouden ploeg " uit Hong Kong, want de melkmeisjes van Singapore waren van onberispelijk gedrag en zeker niet even te versieren voor een kortstondige betaalde romance. De meisjes werktenin de ochtend, en omdatwij als stationsboot langere tijd achterelkaar in Singapore lagen kwamen de meisjes altijd rond het middaguur op de sleepboten, want dan was het borreltijd voor het eten, en schoven de meisjes bij ons aan tafel om gezellig met ons mee te eten. En menig maal hielpen ze mij mee in de kombuis om lekkere chinese gerechten te bereiden. Zij waren dus kind aan huis, en goud eerlijk, en vaak kwam mijn vaste melkmeisje in de kombuis en zei "kokkie ik heb de melk in je hut gezet en het geld al gepakt, en nog nooit heeft een van hen een cent teveel genomen. Het is me uiteindelijk een keer gelukt om een afspraakje met één van hen te maken, maar toen ik haar sávonds ontmoette was zij in gezelschap van een oud tandeloos vrouwtje, dit bleek een tante van haar te zijn en tevens haar chaperonne voor die avond,  en ze is geen moment van onze zijde afgeweken. We hebben die avond een bioscoopje gepikt in het Capitol Theatre en zijn naar het Singaore Cabaret geweest, dit was een   dansgelegenheid in Singapore, daarna heb ik de twee netjes thuis afgezet en heb de middernacht sloep gepakt om weer op tijd aan boord te zijn. Het was wel iets anders als een reguliere kroegentocht met de maten, maar het was gezellig en ik vond het een leuke belevenis.

Jeniffer, één van de populairste melkmeisjes komt aan boord op de rede van Singapore

Capitol Theatre, Singapore

Keppel Harbour, Singapore

Jurong, Singapore