Vervolg reis Willem Barendsz :
Nieuwe bestemming: Verenigde Staten - VA

Op 28 juni liepen wij de Chesapeake Bay  binnen aan de oostkust van de Verenigde Staten , waar de twee bekende marine havens Norfolk en New Port News aan liggen en meerden wij af in de haven van Norfolk bij de "Marine Courier" een "Liberty van 6.625 ton, die heeft toebehoord aan de Marine Transport Lines Inc. te New York. De volgende dag werd begonnen met het sleepklaar maken van de "Marine Courier". Een zware sleepketting (de Spruit)  werd aan boord van de "Marine Courier" gehieuwd en vast gemaakt op de bak van het schip. Aan de spruit kwam de voorloper, een staaldraad van ± 50 meter lang. Deze voorloper is de "zwakke schakel" van de gehele sleepverbinding, mocht deze  bij slecht weer op zee breken dan breekt dus normaal gesproken eerst de voorloper zodat de sleepdraad + de rekker door de sleepboot binnen gehieuwd kan worden,op de sleep ligt al een tweede voorloper klaar zodat er weer opnieuw verbinding kan worden gemaakt. Na de voorloper kwam de Manilla-rekker en deze stond uiteindelijk vast op de sleepdraad van de "Willem Barendsz", welke een sleeplier heeft met twee trommels, die 1100 en 850 meter draad, respectievelijk 7¼´´en  6½´´ omtrek, bevatten.

De Willem Barendsz te Norfolk, met daarachter de Marine Courier

   
Links: Het achterdek van de Willem Barendsz gezien vanaf de  Marine Courier. De manilla rekker ligt
klaar om op de voorloper aangesloten te worden. Rechts: De sleepverbinding is gereed, vanaf de bak
van de Marine Courier Hangt de sleepketting en de voorloper die op de manilla rekker is aangesloten

Even pauze, v.l.n.r. "Japie" Boekweg, Fred de Vries, Hans v.d. Aar en Cor Janssen

s'Avonds gingen we de wal op, naar Virginia Beach, waar het "Oceanview Amusement Park" zich bevond, met een reusachtige, geheel van hout gebouwde achtbaan, welke zich deels boven zee bevond. Het was er heel gezellig en het was dan ook al ver na middernacht dat we terug aan boord waren en onze kooi in kropen.

De volgende dag werd er gebunkerd en geproviandeerd, het schip zeeklaar gemaakt en s' middags verlieten we de haven van Norfolk met de "Marine Courier" op sleeptouw en voeren de Atlantische Oceaan op om deze over te steken naar de Middellandsezee. Na drie weken kwamen we te Castellon aan. We sleepte de "Marine Courier" de Atlantische Oceaan over met een gemiddelde snelheid van bijna 200 mijl per dag. De "Marine Courier" werd afgemeerd bij de sloop werf, haar laatste reis was volbracht om onder de slopers hamer te verdwijnen.

We hebben de Chesapeak Bay achter ons gelaten, en gaan de tros vieren

Tijdens het vieren heb ik even tijd voor een"bakkie"

In mijn hut op de Willem Barendsz. v.l.n.r. H.v.d.Aar, Fred d Vries en Jaap Boekweg


Aankomst te Castellon

Van Castellon vertrokken we eind juli naar Gibraltar om daar tijdelijk te worden gestationeerd. De volgende dag op zee, bij het halen van proviand uit de koelcel, sloeg door een haal van het schip de zware deur dicht en was ik net te laat om mijn hand weg te trekken zodat mijn pols ertussen zat, het deed behoorlijk pijn en de volgende dag, na binnekomst in Gibraltar bleek na het maken van een foto in het ziekenhuis aldaar, dat mijn pols gebroken was en in het gips moest.

Van Gibraltar vertrok de "Willem Barendsz" naar IJmuiden om uitgerust te worden voor een nieuwe reis. Half augustus vertrok de "Willem Barendsz" met een lichter van Amsterdam en een lichter van Le Havre voor een 10.000 mijl lange sleepreis naar Papeete in de Zuidelijke Stille Oceaan. Zonder mij aan boord, want ik werd afgelost vanwege mijn gebroken pols en met weemoed zag ik de "Willem Barendsz" uit IJmuiden vertrekken op haar lange avontuurlijke reis naar de Stille Zuidzee. 

Het vertrek van de Willem Barendsz  met één bak uit IJmuiden naar Le Havre,
waar een tweede bak aan het transport werd toegevoegd voor de
10.000 mijl langereis naar Tahiti in de Zuidelijke Stille Oceaan